تکیه تویسرکانی

این تکیه منسوب به عالم بزرگوار، مرحوم آیت الله میرزا عبدالغفار حسینی تویسرکانی، در اواخر قرن سیزدهم و اوائل قرن چهاردهم هجری است. تكیه در ابتدای کوچه واله و جنوب گنبد مسجد رکن الملک و سمت غربی کاروانسرای صفوی ملک واقع است.

    مشاهیر مدفون در تکیه

    میرزا عبدالغفار تویسركانی
عالم جلیل، فقیه جامع و از شاگردان علامه آقا میر سید حسن مدرس مطلق، ملاحسینعلی تویسركانی و میر سید محمد شهشهانی است. سید محمدعلی مبارکه ای از قول پدرش سید علی امام جمعه مبارکه می نویسد: «اگر من سید تویسرکانی را درک نکرده بودم، شاید از جمیع ملکات انسانیت بی بهره و به اشخاص ملبس به لباس علم، به کلی بی عقیده می شدم». همچنین میرزا ابوالحسن فرزند میرزا عبدالغفار نیز عالم فاضل فقیه و از ائمه جماعت مسجدحاج محمدجعفر آباده ای و از محترمین علمای اصفهان و منتقدان به شمار می رفت. فرزند دیگرش سید محمدباقر تویسرکانی، عالمی متواضع و پارسا و متخلق به اخلاق اسلامی بود.

    میرزا ابوالقاسم خوشنویس
 فاضل و ادیب خوشنویس، از معلمان مدرسه قدسیه، در کتابت نسخ به قلم خفی متخصص بوده و بسیاری از کتب و قرآن های چاپی زمان وی به خط او است.

    میرزا عبدالحسین قدسی
خوشنـــویس، شـــاعـــر ودانـشـمنـــــد مـعـــاصــــر، متخلص به «قــدسی». از اساتید وی می توان از آخوند کاشی، آخوند گزی و حاج آقا منیرالدین بروجردی نام برد. او را خاتم نسخ نویسان ایران به سبک نیریزی و اشرف الکتاب دانسته اند. در مدت عمر خود ۵۰ قرآن تمام نوشت که از جمله قرآن معروف به «صمصام الملکی» است.

    میرزا ابوالقاسم مویدالشریعه گیلانی
 معروف به «پروردین»، از ادبا و نویسندگان و روزنامه نگاران فاضل دوره معاصر اصفهان است. اولین روزنامه را به نام «پروردین» در تهران و بعد در اصفهان روزنامه «لوای اسلام» و پس از آن روزنامه «کاشف اسرار» و روزنامه «عصر پهلوی» را منتشر کرد.

     سید محمدعلی مبارکه ای
از مشاهیر خطبا و گویندگان اصفهان و ایران و نویسنده توانا بود. در خدمت بسیاری از علما و بزرگان در اصفهان و شهرهای دیگر از جمله آخوند گزی، شیخ عبدالکریم حائری، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نائینی و شهید مدرس تحصیل کرد.

    میر سید علی نجف آبادی
فقیه جامع و از بزرگان علما و محققان  فقها و مدرسان حوزه علمیه اصفهان است. وی علاوه بر تدریس و امامت جماعت در مدرسه صدر و مسجد قطبیه در مجالس به منبر می رفت و اهمیت بسیاری به تبلیغ و ارشاد مردم می داد. از اوصافش جامعیت در علوم و حکمت و زهد فراوان، مطالعه پیوسته، بزرگی طبع و سادگی بود.

    میرزا حبیب الله نیر
از ادبا و شعراى نامور اصفهان در دوره معاصر، متخلص به «نیّر» است. از شاگردان آخوند كاشى و شیخ مرتضى ریزى بوده است. در نظم شعر عربى و فارسى و در فن ماده تاریخ گویی ماهر بود.