ششگلان
شِشْگِلانْ یکی از محلههای تاریخی و اعیاننشین شهر تبریز بوده است. این محله از سمت شمال به محلهٔ سرخاب، از سمت جنوب به محلهٔ خیابان و رودخانهٔ مهرانرود، از سمت شرق به محلههای پلسنگی و سیلاب و از سمت غرب به محلههای سرخاب و حرمخانه محصور شده و حدود آن از پل قاری تا خیابان عباسی میباشد. محلهٔ ششگلان صاحب ۶ باب مسجد است که «مسجد امیر وزرا» از مهمترین آنها بهشمار میرود. نام این محله در روضاتالجنان و برخی از منابع قدیمی بهصورت «ششگیلان» ذکر شدهاست. امروزه ششگلان خانههای تاریخی بسیاری را در خود جای داده و پیشتر نیز مراکزی نظیر تکیهٔ درویش لاغری، دارالمعلمین و دولتخانهٔ کهنه در این محله قرار گرفته بودند.
محلهٔ ششگلان در دورهٔ ایلخانان که شهر تبریز به پایتختی کشور منسوب شده بود، مرکز نشست فرماندار آذربایجان محسوب میشد. خانهٔ امیرنظام (موزهٔ قاجار) که در زمان ولیعهدی عباس میرزا بنا شده نیز در این محله قرار دارد.
مقبرةالشعرا؛ آرامگاه سید محمدحسین شهریار واقع در محله ششگلان.
نادر میرزا دربارهٔ ششگلان مینویسد:
کویی است کوچک؛ بیشتر مردم آنجا اعیان و بزرگان باشند و از برزنهای باغمیشهاست. ششگلان را به دفتر «درب ری» نویسند.
اعتمادالسلطنه نیز در این باره مینویسد:
از عمارات غیرسلطانی در تبریز یکی عمارت عزیزخان سردار کل است که در محلهٔ ششگلان واقع و در زیبایی از روی حقیقت اولین عمارت این شهر است.
بیشتر اهالی این محله، به همراه محلههای باغمیشه، سرخاب و دوهچی، در دوران جنبش مشروطه ایران، مخالف مشروطه بوده و با اهالی محلههای خیابان و امیرخیز که طرفدار مشروطه بودند، مخالفت کرده و با آنها درگیر جنگ داخلی میشدند.
طاق نصرت؛ دستههای جشن محلههای ششگلان و شتربان در سالگرد پیروزی مشروطه؛ ۱۳۲۵ هجری.
موقعیت روی نقشه