میمه (اصفهان)

میمه میمه
کشور	ایران
استان	اصفهان
شهرستان	شاهین شهر و میمه
بخش	میمه
نام(های) قدیمی	اهورامزدا آباد-مزد آباد
سال شهرشدن	۱۳۲۶[۱]
مردم
جمعیت	۹۹۸۲
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا	۱٬۹۶۵ متر
اطلاعات شهری
نمایندهٔ مجلس شورای اسلامی	حسینعلی حاجی دلیگانی[۳]
شهردار	محسن صدرالدین کرمی
تأسیس شهرداری	۱۳۲۶
پیش‌شماره تلفنی	۰۳۱[۲]
وبگاه	شهرداری شهر میمه
تابلوی خوش‌آمد به شهر
میمه روی نقشه ایران ۳۳.۴۴۵۳° شمالی ۵۱.۱۶۸۶° شرقیمختصات: ۳۳.۴۴۵۳° شمالی ۵۱.۱۶۸۶° شرقی

مِیمه شهری است در بخش میمه شهرستان شاهین‌شهر و میمه استان اصفهان ایران. شهر میمه مرکز بخشی به همین نام است.

بخش

بخش میمه شمالی‌ترین و بزرگترین بخش استان اصفهان و دارای سه شهر به نام‌های میمه، وزوان و لای بید و هفت روستای واجد حد نصاب تشکیل شورا به نام‌های زیادآباد، ازان، خسروآباد، ونداده، حسن رباط، لوشاب و موته می‌باشد. روستاهای مراوند، چغاده، رباط، قاسم‌آباد و سعیدآباد نیز روستاهای چندین خانواری این بخش محسوب می‌شوند؛ و دارای ۲۵۹۸۷ نفر جمعیت فعال می‌باشد.^[۱]

وجه تسمیه

چندین وجه نام گذاری برای شهر میمه روایت گردیده است. مشهورترین این روایات، در نتیجه تجزیه کلمهٔ “میمه” به “می”+”مه” بوده که به معنای “شراب ناب” می‌باشد. قرینهٔ درستی این وجه تسمیه وجود تاکستان‌های فراوان در این منطقه بوده که احتمالاً مستوجب به عمل آمدن شراب انگور در قدیم می‌گردیده است. از طرفی برخی صاحب نظران معتقدند به دلیل ازدیاد هیزم که “هیمه” نیز بدین معناست، در طی انقلاب‌های زبانی هیمه به میمه تبدیل شده است.

از لغت‌نامه‌های گوناگون و همچنین از قول مردم کنجکاو شهر میمه چنین بر می‌آید که قبل از ظهور اسلام، بر اساس عقاید دینی مردم و وفور تاکستان‌ها و باغ‌های انگور مردم به تولید «شراب و می» می‌پرداختند. عده‌ای از اهالی عقیده دارند شهر میمه در زمان بهمن پسر اسفندیار و خسرو پرویز، باغستان و میخانه درباریان بوده و «می» مصرفی درباریان هخامنشی و ساسانیان از تاکستان‌های این منطقه تهیه می‌گردید. مرغوبیت و خوش‌طعمی «می» حاصله از انگور باغات میمه باعث گردیده که نام قبلی این منطقه از «اهورامزداآباد» به «می می» محل تولید «می خوب» یا «می ماه» تغییر نام دهد. در گوشه فرش‌های دست بافت قدیمی که در این منطقه پیدا شده است نیز نوشته شده است می می. پس از گذشت زمان کم‌کم اصطلاح «می می» به میمه تبدیل گردیده است.^[۴]

آخرین نظریه وجود گله‌های چهارپا ی فراوان به ویژه آهوی ایرانی در این منطقه بوده که اصوات این حیوانات به صورت “مع مع” مداماً مسموع بوده و به این علت این منطقه مکان “مع مع” و بعدهاًمیمه” خطاب شد.

آثار تاریخی

مسجد جامع میمه دارای قدمت زیادی است از جملهٔ آثار تاریخی دیگر می‌توان به قلعهٔ بزرگ میمه اشاره کرد که متأسفانه اثری از آن دیگر به جای نیست. همچنین این شهر دارای حمام تاریخی زیبایی مربوط به عهد صفوی بانام حمام گُرده (حمام بزرگ) است. کلمه گُرد در زبان میمه‌ای به معنای بزرگ می‌باشد. یکی

از قدیمی‌ترین قنوات کشور به نام قنات مزدآباد با طول ۱۸ کیلومتر که در واقع رودخانه‌ای زیرزمینی است از دامنه‌های کرکس سرچشمه گرفته و با عمق میلهٔ چاه‌هایی با ارتفاع۸۰ متر آب را که کمتر در معرض تهدیدات خشکسالی نیز قرار گرفته‌است، به باغات حاصلخیز این شهر می‌رساند. این قنات با قدمتی ۲٬۵۰۰ساله، قرار است بعنوان میراث فرهنگی به ثبت یونسکو برسد و کارهای مقدماتی آن انجام شده‌است. دبی آب این قنات در حال حاضر ۱۲۰ لیتر در ثانیه‌است و از نظر کیفیت، براساس آزمایش‌های انجام شده توسط کارخانهٔ زمزم مشهد دارای سختی مفید و با مقیاس آبهای معدنی برابری می‌کند.^[۵]

محصولات کشاورزی

از محصولات کشاورزی این شهر می‌توان به گندم، انگور، سیب، صیفی جات وغیره اشاره کرد. انگور میمه یکی از خوش طعم‌ترین انگورها در کشور می‌باشد که حتی انگور شیراز و تاکستان (که تنها به لحاظ شهرت شهر مشهور شده‌اند) به لحاظ طعم بعد از انگور میمه قرار دارند.